ای حسین، ای پیشوای مظلوم.

نوشته های مرتبط

حسن جان، نور حضور تو همیشه در قلب ما باقی است.

۱۳۹۷-۰۳-۱۷

حسن جان، آیا برای ما دعا می کنی؟

۱۳۹۶-۰۳-۱۵

با من بگویید ای قهرمانان بی همتای من.

۱۳۹۵-۱۲-۲۴

ای حسین، ای راهبر بزرگ انسان، ای پیشوای مظلوم.

اینک بنگر که چسان شیعیانت، در طریق پاکت عاشقانه گام می نهند. بنگر که چگونه در راه تو که راه خداست جانها فدا کنند و شهادتها پدید آرند.

ای امام حق، تو ما را آموختی که در هر عصر، زندگیِ با ستم پیشگان را ننگ و ذلت دانسته و مرگ را جز سعادت و نیل به فلاح نپنداریم.

ما را آموختی که برای احیای ارزشهای متعالی فراموش شده قیام کنیم، با تحریف ها و بدعتها و وارونه جلوه دادنِ حق و حقیقت مبارزه کنیم.

از تو آموختیم که هر گاه در هر زمانه دین محمد (ص) جز با کشته شدنمان باقی نماند تن هامان را به دست مرگ سپاریم و در راه برقراری احکام الهی، خویشتن را فدا سازیم.

از تو آموختیم که در راه معبود از همه چیز باید چشم پوشید ، نه تنها از خود ، که از زن و فرزند خود ، از جوان ۱۸ ساله تا طفل شیر خواره .

از تو آموختیم در پیکار آشتی ناپذیر با استکبار، هر روزمان عاشورا باشد و هر زمینی کربلا.

از تو آموختیم ایثار را، شجاعت را، استقامت و استواری را، از جان گذشتگی و سازش ناپذیری را ….

از تو آموختیم چگونه زیستن و چگونه مردن را …………….

اکنون جهان در آتش جهل و جور و جنایت و فساد می سوزد، ظلمت کفر وجود خویش را بر همه جا گسترده است، هر چه هست غم است و سرگشتگی و بزه کاری و ظلم و فحشاءِ، انسانیت خفته است، و در این وادی ظلم خیز و ظلمت زا ما شیعیان تو پرچمدار عدل و آزادی و رهایی انسان عصر شده ایم.

اینک ای حسین عزیز، ای پیشوای حق، ما به تأسی از راه تو برای فلاح و رستگاری ملتها همت گمارده ایم.

بنگر که چگونه پیروانت، عاشقان شهادتند، ببین چسان خونهای پاک این پاکان بشریت خفته را بیدار می سازد.

نظاره کن که این راست قامتان با ایمانشان به یکتا خالق جهان چگونه کره ارض را به لرزه افکنده اند ……..

اینان می روند تا بند ها را بگسلند و آزادیِ به بند کشیده شدگان زمین را نوید دهند.

اینان می روند تا گلوی ظلم و فساد و استکبار را بفشرند. اینان می روند تا صَلا دهندگان و دعوت کنندگان راه خدا شوند.

اینان می روند تا کفر و شرک و نفاق را ریشه بر کنند و پرچم توحید را به اهتزاز در آورند و اینانند عاشقان و دلدادگان و رهروان تو ای حسین، ای پیشوای مظلوم.

من به سر چشمه خورشید نه خود بردم راه ذره ای بـــودم و مهر تـــو مـرا بـالا برد.

دلنوشته توسط: محمدحسین دُرچین – در محرم الحرام – سال ۱۳۵۹