پایگاه فرهنگی رایحه فرهنگي، اجتماعي، تاريخي، سیاسی
نوشته های مرتبط
روایت عملیات طریق القدس (۱)
هشتم آذر ماه مصادف است با سالروز
عملیات طریق القدس
یاد و خاطره حماسه آفرینان این عملیات
گرامی باد.
آنچه که در زیر می آید بخشی از خاطرات شهید حسین معتمدی نیا است از عملیات طریق القدس:
عملیات بستان (طریق القدس)
روز اعزام : ۱۳۶۰/۸/۹
روز حمله : ۱۳۶۰/۹/۸
روز بازگشت :۱۳۶۰/۹/۹
بیش از چند روز نبود که از جبهه شهداء آمده بودیم که گفتند نیرو می خواهند برای عملیات آینده ! یکی از همان شبها گفتند که فردا نیروها اعزام می شوند . هنوز تصمیم قطعی برای رفتن نداشتم اما از همان موقعی که از جبهه به ستاد آمدم و می خواستم تجهیزاتم را تحویل دهم، یکی از برادران گفت که چند روز دیگر نیرو می خواهند برای عملیات من هم یک شوق عجیبی داشتم که شرکت نمایم.
من تصمیم خود را گرفتم که می روم ، صبح روز بعد از خواب که بیدار شدم و نماز خواندم، شروع به نوشتن وصیت نامه کردم . یادم می آید موقع نوشتن وصیت نامه مادرم با کمال خوشحالی گفت: الحمدلله مگر مدرسه رفته ای؟
بغض گلویم را گرفت و گفتم: نه!
ساعت ۸ صبح بود که به مادرم گفتم که می خواهم به جبهه بروم ! ابتدا مخالفت کرد ولی با سر سختی من موافقت کردند. روی موتور سیکلت سوار بودم که به مادرم گفتم: خداحافظ ! به چهره او که نگاه می کردم ناراحت می شدم… او گفت: به سلامت در امان خدا ! از پدرم هم خداحافظی کردم…
ساعت حدود ۹ صبح بود که آماده اعزام شدیم. وقت خداحافظی بود با برادران، فکر می کردیم این آخرین دیدار است! بر چهره برخی از برادران قطرات اشک جاری بود. از شوق رفتن به جبهه بود یا فراق دوستان و برادران؟ بالاخره از ستاد خارج شدیم و به دبیرستان امام خمینی رفتیم، لحظه ای که وارد دبیرستان شدیم با جمعیت عظیمی از بسیجیان روبرو شدیم که همگی عازم جبهه بودند. تا آن زمان برای جبهه رفتن چنین جمعیت زیادی را ندیده بودم. کم کم باور مان آمد که ما را برای حمله ای به جبهه می برند اما کجا؟ خدا می داند…
پس از خداحافظی به سمت اهواز حرکت کردیم وقتی به اهواز رسیدیم ما را در مدرسه راهنمایی پروین اعتصامی جا دادند. هنگام ورود به آنجا با خیل عظیم رزمندگان اسلام که مشغول دعا خوانی بودند برخورد کردیم. با دیدن این همه نیرو کم کم عظمت حمله برای ما روشن می شد.
مدتی را آنجا بودیم بعد از آن به دارخوین رفتیم تا اینکه اعلام شد:
امشب ما به یاری خداوند بزرگ حمله نهایی خود را از محور تپه های الله اکبر شروع می کنیم و به سوی شهر بستان و از میان دو جاده شنی و آسفالته و سپس از آنجا به طرف مرز حرکت کرده و انشاء الله به کربلا می رویم.
همگی خوشحال شدیم و با صدای بلند تکبیر گفتیم. بعد هم فرمانده گردان ماموریت گردان را تشریح کرد: سه گروهان به ستون یک وارد دشت میان دو خاکریز خودمان و دشمن شده با رسیدن به میدان مین دشمن توسط تخریب چی ها معبری که با طناب سفید مشخص خواهد شد عبور می کنیم و چنانچه کار تخریب چی ها طول کشید همانجا توقف می کنیم تا راه باز شود. سپس حمله برق آسای خود را شروع، ابتدا تیربارچی آنان بعد نگهبانان دشمن را زیر آتش می گیریم و چنانچه قبل از این دشمن مطلع شود بدون معطلی به طرف خاکریز دشمن حمله خواهیم کرد. پس از شکستن خاکریز اول به سمت خاکریز دوم و همین طور تا شکست دشمن در منطقه ادامه خواهیم داد. هدف ما انهدام حدود ۲۲ تانک نیروهای زرهی دشمن است…
حدودا ساعت چهار عصر ماشین های ایفا آمدند تا ما را به خط منتقل کنند، لحظات حساسی بود، لحظه وداع. همگی به خط ایستادیم موقع حرکت فرمانده گردان گفت: کلاهخود نمی خواهد این کلاه ها دست و پا گیر هستند! با این حرف همه بچه ها کلاه را پرت کردند.
ترنم شعر:
برمشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا
برلبان بچه ها جاری بود.
ادامه روایت در بخش بعد…
شادی اوراح طیبه شهدای عملیات طریق القدس
و شادی روح شهید حسن معتمدی نیا
صلوات
منبع: وبلاگ رهسپار قدیمی
