دوباره اسفند..دوباره یک “یاد”

نوشته های مرتبط

حسن جان، نور حضور تو همیشه در قلب ما باقی است.

۱۳۹۷-۰۳-۱۷

حسن جان، آیا برای ما دعا می کنی؟

۱۳۹۶-۰۳-۱۵

با من بگویید ای قهرمانان بی همتای من.

۱۳۹۵-۱۲-۲۴

روزهای سرد و سست اسفند که می رسد، دل آشوب عجیبی دارم.. دل آشوبی از جنس یک یاد..

یاد مردان خیبر و بدر، یاد مردان  سفر کرده و یاد همیشه زنده برادرم ” غلامعلی”

هر اسفند با خود کلنجار می روم که بنویسم یا ننویسم……بنویسم از روح بزرگ و ملتهب ” غلامعلی” یا بماند پس از نوشتن دیگر برادرانم…

 با خود می گویم ” سید محمد موسوی ” تنها پسر خانواده بود، جوانی خوش سیما با محاسنی کم پشت که بارها او رادر منزل پدری می دیدم.. آخرین بار در مسجد امام حسین(ع) آرام قرآنی برداشت و به دست حجت الاسلام غفاری- امام جماعت مسجد- داد و گفت: حاج آقا استخاره می خواهم… او با استخاره راهی خیبر شد و در سال ۶۲ پرواز کرد.. می دانم او غریب است…

“سیف الله کریم پاپی” هم بچه مسجد خودمان بود، عضو پایگاه بسیج امام حسین(ع) خانواده ای بسیار کم توقع که حتی سرپناهی هم نداشتند.. آن روزها اگر حاج خسرو غفاری که ریاست بنیاد شهید اندیمشک را برعهده داشت و خود پدر شهید نیز بود، همت نمی نمود خانواده سیف الله کریم پاپی باید در اتاقی از گوشه مسجدی در انتهای زبیا شهر گذران زندگی می نمودند…. آری شهید سیف الله کریم پاپی هم غریب است… او هم در اسفند ۶۲ به وصال محبوب رسید…

حال من می مانم و غربت این دوستان، نمی دانم حال اکنون باید از برادر عزیزم ” غلامعلی ” بنویسم یا نه…

امسال از همه برادران شهیدم اجازه می گیرم و به دست نوشته ای از “غلامعلی” بسنده می کنم …تا سال آینده حضرت دوست چه خواهد…..روحش شاد ، همو که در اسفند ۱۳۶۲ به آسمان رسید و در آذر ۱۳۶۹ در آرامگاه ابدیش ماوا یافت..

خا طرات دوره ی آ موزشی دوره ی پاسداری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

 سه شنبه ۶۲/۱۰/۱۳ ساعت ۷/۲۳ پادگان غیور اصلی اهواز

       بسم الله الرحمن الرحیم

  روز دوشنبه ۶۲/۱۰/۵ غروب بود که برادر خلف درب را به صدا در آورد. وقتی خارج شدم بعد از سلام گفت که روز سه شنبه یعنی فردای آن روز آماده شده۵/۷ صبح بیا سپاه برای اعزام به دوره. خیلی خوشحال شدم. یادم می آید آن شب خیلی خوشحال بودم. ولی یک ناراحتی در همسرم و حتی خودم وجود داشت آن هم جدا شدن ما برای مدت کوتاه یا چند هفته یا چند ماه بود. آخر هنوز یکی دو ماه بیشتر از ازدواج ما نگذشته بود. اما موقعی که رضای خدا پیش بیاید و هدف الله شد دیگر این مسایل را باید تحمل کرد. آن گاه تحمل شیرین است با همه ی تلخی دوری و امیدوارم که خداوند قربت الله را قبول کند.

  صبح زود بلند شدم با کمک همسرم لباسهایم را آماده کردم و بعد از صرف صبحانه و خداحافظی به طرف سپاه آمدم. ساعت ۷/۳۵ دقیقه بود که به سپاه رسیدم. مدت چند ساعتی درگیر آن طرف و آنطرف رفتیم برای گرفتن وسیله. بلاخره ساعت حدود ۱۰/۵ بود که با چند از دوستان عبدالعباس ذرافشان صادق عباسی محمد دلبوث که همه هم دوره بودیم و حسین جلالی که ما را میبایستی معرفی می کرد و دو تن دیگر از برادران سپاه به طرف اهواز با یک پیکان حرکت کردیم.

 ساعت ۱۲/۵ الی ۱ بود که در اهواز گلف رفتیم. بعد از نهار و خواندن نماز و انجام کارهای اولیه ساغت ۳ یا بیشتر بود که به طرف پادگان غیور اصلی حرکت کردیم. بلاخره ساعت ۴/۵ بود که به آنجا رسیده برادران که برای معرفی و همراهی ما آمده بودند برگشتند. حال در یک پادگان تنها و سرگردان و نا آشنا بودیم. یکی از برادران آشنا را دیدم و با او دوست شده و او هم مثل ما برای دوره آمده بود. شب اول سرگردان بودیم و در یک آسایشگاه خلوت که چیزی نداشت چند پتو گرفتیم و خوابیدیم.

منبع: وبلاگ روشنای صبح