پایگاه فرهنگی رایحه فرهنگي، اجتماعي، تاريخي، سیاسی
نوشته های مرتبط
ننه منصور
در اطراف مسجد جامع اندیمشک کوچه های زیادی قرار داشت سالهای کودکی برای بازیهای آن زمان قرار ما هزار و یک کوچه بود. اگر از کسی می خواستیم پنهان شویم به هزار و یک کوچه پناه می بردیم البته از برادر شهیدم می شنیدم که برخی شب ها آنجا ناامن است و بچه های بسیج مسجد امام حسین(ع)هیشه در آن محل به گشت زنی مشغول بودند.
ننه منصور پیرزن کرمانشاهی در یکی از کوچه های منتهی به مسجد جامع زندگی می کرد و رفت و شدش به منزل ما بسیار زیاد بود این قدر با مادرم صمیمی بود که ما هیچگاه نام و فامیلش را ندانستیم و همیشه به عنوان ننه منصور صدایش می کردیم و او هم ما را به نام کوچک…
شوهرش کارمند راه آهن بود و در یک سانحه به دیار ابدی رفته بود. دهه ۶۰ که صدام شهر عزیزم را مرتب بمباران و موشک باران می کرد ننه منصور به مادرم می گفت: من می دانم یک روز در کنج خانه می میرم و جنازه ام در خانه آن قدر می ماند تا همسایگان از بوی آن متوجه مرگم شوند.
مادرم می گفت:در همان سالهای ۶۲ و ۶۳ بود که صدام باز هم اندیمشک را مورد خشم خود قرار داد و موشک باران نمود، لحظاتی بعد برادر بزرگم به منزل آمد و گفت” مادرجان جسد پیر زنی در غسال خانه است، این زن سر در بدن ندارد و قابل شناسایی نیست لطفا بیا و امر کفن او را بر عهده بگیر و شاید هم بتوانی او را شناسایی کنی.
مادر سراسیمه به سمت بهشت زهرا رفت، آن روزها تقریبا تمام خانم هایی که در موشک باران شهید می شدند توسط مادرم غسل و کفن می شدند….او می گفت: وارد غسالخانه که شدم به یک باره شوکه شدم او ننه منصور بود…خال روی پایش هیچگاه از خاطرم نمی رود..آرام و سبکبال خوابیده بود برای لحظه ای یاد حرفش افتادم که می گفت جنازه ام در خانه بو می کند از تنهایی و بی کسی…اما امروز و در میان تعدادی از مردم حاضر در شهر تشییع می شد…بی اختیار گریه ام گرفت و تمامی لحظاتی را که با ننه منصور بودم به یاد آوردم حضور در مساجد جامع و امام حسین (ع) و اقامه نماز توسط سید با صفای شهر حجت الاسلام ذکری و چادر گل گلی و سفید ننه منصور… هر چند به واسطه موشک باران های فراوان امروز هزار و یک کوچه به خیابان های متعدد ۶ متری و ۹ متری تبدیل شده است.
راوی: مادر قهرمانم ” فاطمه اسلامی پور”
منبع: وبلاگ روشنای صبح
