پستانک نوزاد

مقاله‌های مرتبط

برای محمود دانشیار

۱۳۹۷-۰۲-۱۰

تشیع جنازه ی شهید عبدالرحیم مشکال نوری(قسمت سوم)

۱۳۹۶-۱۱-۲۸

شهادت عبدالرحیم مشکال نوری(قسمت دوم)

۱۳۹۶-۱۱-۱۶

شهید جمال قانع

بستانک نوزاد
در سال 1363 بعد از عملیات خیبر مدتی به عنوان گذراندن دوره ی آموزشی در اردوگاه نی آباد شوشتر بسر می بردیم. آن موقع بنده به عنوان معاون شهید جمال قانع که فرماندهی دسته یک از گروهان حاج احمد آل کجباف و  گردان ذالفقار به  فرماندهی فرمانده ی شهید حمید صالح نژاد خدمت می کردم. تا قبل از آن من هیچ آشنایی نزدیکی با جمال نداشتم و این اولین باری بود که از نزدیک با او دوست می شدم. جمال یک بسیجی باوقار متدین، شوخ طبع و دوست داشتنی بود. شوخی های او بسیار به دل می نشست و بچه های دسته و گروهان را همیشه به وجد می آورد.  گاهگاهی هم با صالح نژاد هم با آن قیافه ی جدی، مزاحی می کرد و لبخندی هم بر لبان او می نشاند.
تا جایی که به خاطر دارم همیشه ی خدا جمال معرکه ای داشت و برادران دسته را مانند پدری مهربان دور خود جمع می کرد و بازار لطیفه های زیبای او دائما گرم بود. جمال همیشه چند شیشه ی چهار تا پنج لیتری عرق نعنا که از منزل خودشان می آورد و چند کیلو شکر در اتاق فرماندهی نگهداری می کرد. برای همین، شربت نعنای او در گردان زبانزد بود و از فرمانده تا سایر بچه های گردان همیشه مشتری داشت و طبق معمول معرکه های زیبای خود را هم ایفا می کرد.

اولین نفر نشسته سمت چپ شهید جمال قانع

یک روز یک بستانک بزرگ نوزاد را از داروخانه خریده و بند پوتین بزرگی را به آن بسته و آن را بر میخ نصب شده در اتاق فرمانده ی دسته آویزان کرده بود. همان روز شهید حمید صالح نژاد برای سرکشی روزانه از دسته و نیروهای آن به اتاق جمال آمد. ابتدا سلام احوالپرسی با جمال و من کرد و جمال هم طبق معمول شربت نعنایی را به او تعارف کرد. شهید صالح نژاد هم وقتی شربت را خورد نگاهش به دیوار اتاق و بستانک بچه افتاد، ابتدا یک نگاه دقیقی به آن کرد و با تعجب پرسید: جمال باز چی شده؟ این چیه آویزان کرده ای؟
جمال هم با یک قیافه ی مظلومانه و بسیار خونسرد گفت: هیچی، شب ها بعضی از بچه های دسته، بهانه ی مامانشون را می گیرند من هم بدون معطلی آن را فرو می کنم در دهانشون و آرومشون می کنم. حالا چیه؟ باز کارم ایرادی داره؟… شلیک خنده های بچه ها و شهید صالح نژاد بلند شد.
نگارنده: ناصر آیرمی