اولین مرکز فرهنگی دفاع مقدس دزفول- تابستان سال 1378 واقع در شمال غربی و بقعه سید سلطانعلی رودبند دزفول
سال 1387 در خواب دیدم علی (ع) به دزفول آمده و در خیمه ای در کنار آقا سید سلطانعلی رودبند دزفول با فرماندهان سپاه جلسه گرفت. من هم در جلسه بودم علی (ع) رو کرد به فرماندهان و گفت: آقای رسولیان کجاست؟ او را نمی بینم به امام عرض کردند اینجا است فرمود: محمد کاظم را میگویم برادرش غلامرضا در جلسه بود! بروید او را بیاورید فوری من رفتم با پای پیاده درب منزل پدرش و در را زدم، مادرش درب را باز کرد. گفتم: محمدکاظم را کار دارم فوری آمد به او گفتم: علی (ع) شما را کار دارند با پای پیاده آمد و به درب خیمه رسید نمیتوانست داخل شود. ولی بلاخره وارد شد ولی من دیگر با او نرفتم منتظر ماندم دیدار کرد و جلسه تمام شد. رسولیان درب خیمه که محل فعلی شهدای گمنام بود نشست کنار رود آبی که از آنجا رد میشد و بسیار گریه کرد و می گفت: من چه کاری کرده ام که توفیق دیدار با امام علی (ع) را پیدا کردم؟ هنوز از ساختمان موزه و حسینیه ثارالله خبری نبود، قبرستان متروکه و قدیمی و بیابان بود. آن زمان رسولیان فرمانده سپاه دزفول بود. طولی نکشید از تهران ستاد کل نیروهای مسلح مرکز فرهنگی دفاع مقدس مجوز تأسیس ساختمان را به دزفول دادند. رسولیان زمین فعلی موزه و حسینیه ثارالله را از شهرداری و اوقاف دزفول گرفت و در تابستان 1379 کلنگ آن را در زمینی به مساحت 15000 مترمربع زده شد که تاکنون 97 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است و در حال حاضر کار جمع آوری اسناد دفاع مقدس آغاز شده است. سردار غلامعلی رشید، سردار عبدالمحمد رئوفی نژاد و سردار علی شمخانی وزیر دفاع وقت در ساخت آن تا به امروز تلاش شبانه روزی داشته اند.
ساختمان حسینیه ثارالله جهت مراسم محرم و صفر و دیگر مراسم مذهبی و اسلامی خصوصاً دهه ی محرم شبها بین 5000 نفر تا 10000 نفر عزادار را به خود می پذیرد و برادران سردار حبیب سعیدفر و حاج محمدرضا اکرام فر در ساخت و نماکار و زیباسازی به سبک معماری اسلامی در آن نقش داشته اند.
از اهداف احداث مرکز فرهنگی دفاع مقدس مقابله با تهاجم فرهنگی دشمن است.
تلاش برادران این مرکز این است تا جوانان و نسل سوم انقلاب را با هویت ملی و بومی و افتخارات ملی و شهدای دفاع مقدس آشنا و در بالا بردن بصیرت و معنویت جامعه تلاش دائمی داشته باشند. دشمن دنبال این است تا انقلاب و نظام و جوانان ما را از داخل تهی کند و فقط پوسته ای از آن بگذارد. فرهنگ دفاع مقدس فرهنگ غنی است و میشود با فرهنگ بجا مانده از دفاع مقدس وارد میدان جنگ نرم شد.
محورهای محتوایی در غرفه آرایی مرکز فرهنگی دفاع مقدس دزفول در محورهای ذیل میباشد
الف: دزفول در قبل از انقلاب: شامل نقش روحانیت، مساجد، مبارزات جوانان مساجد و گروههای اسلامی.
ب: دزفول در انقلاب: آگاهسازی مردم، شکلگیری مبارزات، روزشمار انقلاب، شکلگیری کمیته های مردمی
ج: دزفول قبل از جنگ سالهای 57 -59 – تشکیل کمیته انقلاب- تشکیل سپاه – شکلگیری ذخیره سپاه و بسیج، تشکیل واحد عملیات در پادگان کرخه، اجرای عملیاتهای اطلاعاتی علیه عناصر خلق عرب و جواسیس عراقی، استقرار در پاسگاههای مرزی، جمع آوری سلاحهای غیرمجاز، مبارزه با عوامل بمبگذار، نقش تیپ 2 زرهی و پایگاه وحدتی.
د: دزفول در جنگ: بمباران پایگاه وحدتی، حمله سراسری زمینی به مرزهای جمهوری اسلامی، تهاجمات توپخانه ای، بمباران هوایی، موشکی به دزفول، اعزام نیرو به جبهه ها، تشکیل محورهای عملیاتی در جنوب، آماده سازی منطقه برای عملیات سراسری، تشکیل گردان بلال و شرکت در حصر آبادان، تشکیل ستادهای پشتیبانی مردمی، تشکیل بسیج عشایر، نقش پایگاه وحدتی و تیپ 2 زرهی در پشتیبانی از سپاه، شکلگیری تیپ 7 ولیعصر (عج)، شکلگیری لشکر 7 ولیعصر (عج) شرکت در عملیات بزرگ و کوچک، نقش اقشار در جنگ زنان، بازاریان ، جهاد، کمیته، جامعه پزشکان، روحانیت مبارز دزفول، بازسازی نقاط آسیب دیده، استقرار اداوات جنگی در محوطه بیرونی موزه، امکانات شخصی شهدا، ماکتهای عملیاتی و جمع آوری صدها عکس – وصیتنامه و آثار متعلق به شهدای 8 سال دفاع مقدس.
از آنجائیکه دزفول شهر دارالمؤمنین و شهر فقاهت و ولایت و شهر شیخ اعظم حضرت آیت الله انصاری (ره) و شهر مقاومت و شهر نمونه ی ایران لقب گرفت شایسته است دزفول به عنوان پایتخت فرهنگی و قطب فرهنگی ایران به جهانیان معرفی شود و در هر گوشه گوشه این شهر مقدس که واقعه ای به وجود آمده تندیس آن بازسازی شود. مدارس و مساجد و راهیان نور سالانه از این مکانها بازدید و این فرهنگ مقاومت و پایداری شهری شهیدپرور و حسینی جاودانه شد.
آقایان حاج کاظم رسولیان و حاج بهزاد جولائی و محمدرضا صفار، سردار حبیب سعیدفر در راه اندازی این مکان مقدس و در جمع آوری اسناد و مدارک و افتخارات این شهر مقدس شبانه و روز فعالیت و نقش آفرین بودند که از یکایک این برادران و افراد همراه ایشان تقدیر و تشکر و قدردانی می گردد.
راوی: غلامحسین سخاوت
برگرفته از کتاب اولین ها اثر غلامحسین سخاوت