افطار خونین کرناسیان

نوشته های مرتبط

درحاشیه واکنش احساسی وزارت خارجه به یک مناظره تلویزیونی؛ مقصر یکی بودن متن برجام با متن پیشنهادی گروه امریکایی “بحران” هم مناظره کننده ثریاست؟! / آیا قرار است تیم مذاکره کننده بالاخره برای یکبار، اذن نقد سند مقدس را صادر کنند؟!

۱۳۹۶-۱۰-۳۰

استاد طب اسلامی گفت: اگر وزارت بهداشت دست‌به‌دست طب اسلامی داده و با آن همکاری کند قطعاً در این زمینه در دنیا از رقبا پیش خواهد افتاد.

۱۳۹۶-۰۶-۰۵

آیت‌الله تبریزیان: امروزه سرطان بیداد می‌کند/ از هر ۷ “مصرف‌کننده تراریخته” یک نفر دچار “سرطان” می‌شود

۱۳۹۶-۰۵-۳۰

      توپ فوتبال با پاسکاری بازیکنان بطرف دروازه حرکت می کرد، یکی از بازیکنان پاسِ داده شد ه را با سینه دریافت کرد که این حرکت باعث ایجاد شوق و شوری زاید الوصف در تماشاگران نشسته بر روی سکوهای استادیوم شهید مجدیان شد آن بازیکن نیز همزمان با دریافت با پای چپ خود شوتی را روانه دروازه حریف کرده بود که به گمانِ گل شدن توپ از جای خود نیم خیز شدند هنوز توپ به دروازه نرسیده بود که صدایی مهیب تمام فضای شهر دزفول را انباشته و زمین و آسمان را لرزاند تمامی نگاه ها از دروازه تیم حریف بطرف شهر کشیده شد موجی از اضطراب و نگرانی را در تمامی نگاه ها با تمام وجود حس می کردم، همگی دنبال این بودند که این دفعه کدام نقطه ی شهر مورد اصابت موشک های دشمن بعثی قرار گرفته است، گویی توپ فوتبال هم این موقعیت را درک کرده بود چرا که بر روی خط دروازه جا خوش کرده بود. سراسیمه سوار موتور خود شده و بطرف محل های اصابت موشک ها حرکت کردم دوتا از موشک های پرتابی به نظر می رسید که در نزدیکی های خانه ما فرود آمده بود و دود غلیظی آسمان محله را پر کرده بود هرچه نزدیک تر می شدم دلهره و اضطراب بیشتری وجودم را فرا می گرفت سیل جمعیت را می دیدم که علی رغم نزدیکی به زمان افطار همچون موج سیل آسا به طرف محل حادثه حرکت می کردند، با توجه به گفته های مردم در تشخیص محل اصابت موشک اشتباه نکرده بودم بر ساعت موتور افزودم و سریعا خودم را به آنجا رساندم جزء اولین نفرها بودم که رسیدم. محل اصابت موشک محله ی کرناسیان کوچه درکتان بود زمان: ساعت ۱۸/۵۰ دقیقه روز دوشنبه مورخ ۱۳۶۳/۳/۲۱ برابر با یازدهم ماه مبارک رمضان.

       آن قدر خاک و دود در هوا بود که چشم، چشم را نمی دید به هر طرف که نگاه می کردم آوار بود و آوار، آواری بود که روی روزه دارها فرو ریخته بود و با توجه به اینکه آن منطقه را کاملا می شناختم با کمک دیگر همسایه ها شروع به جستجوی آدم های زیر آوار مانده کردم. با کمک دوستان بسیجیم تعدادی از مردم را از زیر آوار بیرون کشیدیم، در این رفت و آمد ها بود که سر و صدای یکی از اهالی مرا بطرف خود کشاند وقتی نزدیک رفتم دیدم هراسان به موهایی که روی زمین است اشاره می کند با کمک و تلاش دیگر دوستان اطراف موها را از آوار خالی کردیم متوجه شدیم که نوجوانی است که علی رغم اینکه مردم چندین بار از روی او گذشته اند هنوز زنده است و نفس می کشد سریعا وی را از زیر آوار در آورده و به بیمارستان منتقل نمودند. درست بخاطر دارم که تعداد شهدای آن حمله دد منشانه ۲۶ نفر بود.

     از جمله مواردی که هیچ گاه از خاطره نخواهد رفت این موضوع است که دختر بچه ی کوچکی را که از زیر آوار در آوردیم سریعا به رغم اینکه شهید شده است با ماشین به بیمارستان منتقل کردیم ودر آنجا با اجازه پزشک قانونی مبنی بر شهادت رسیدن آن دختر بچه او را در سرد خانه می گذارند. پس از چند ساعت وقتی دوباره به سرد خانه مراجعه می شود متوجه صدای گریه می شوند دنبال صدا را می گیرند دختر بچه را در حالی که به حالت چمباتمه بوده و از سرما به خود می لرزد پیدا می کنند و سریعا او را از سرد خانه خارج و تحت مداوا قرار می دهند حال پس از گذشت چندین سال از این واقعه هرگاه آن دختر بچه را که اکنون زنی است دارای چند فرزند می بینم خاطرات تلخ آن روز که ۲۶ نفر از همسایه ها با زبان روزه و اصابت دو موشک دوازده متری به دیدار باقی شتافتند برایم تداعی می شود. امید آنکه روحشان شاد و یادشان مستدام باشد. ان شاء الله

راوی: علیرضا خادم فقرا نام پدر غلامرضا

عضو بسیج مسجد کرناسیان